Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej jest polskim zgromadzeniem zakonnym. Powstało w Poznaniu z potrzeby pomocy kobietom moralnie zagubionym.
Dzieło to rozpoczęła błogosławiona Maria Karłowska w 1894 roku. Trwa ono do dzisiaj dzięki pracy i poświęceniu sióstr pasterek. Naśladując Pana Jezusa Dobrego Pasterza, który kocha każdego człowieka, siostry prowadzą placówki opiekuńczo – wychowawcze dla dziewcząt; udzielają pomocy samotnym matkom; pracują jako wychowawczynie w świetlicach dla dzieci z rodzin patologicznych oraz w przedszkolu a także jako pielęgniarki, katechetki, zakrystianki i organistki. Zgromadzenie organizuje też dni skupienia oraz rekolekcje dla kobiet i dziewcząt.
Ponadto w Poznaniu kontynuując tradycję pochodzącą od Matki Założycielki siostry zajmują się wypiekiem komunikantów i opłatków wigilijnych. W niektórych domach prowadzone są pracownie haftu liturgicznego. Zgromadzenie angażuje się w misyjny wymiar życia Kościoła pracując w Kazachstanie oraz w Rzymie.
Poniżej prezentujemy krótkie kalendarium z życia błogosławionej Marii Karłowskiej oraz założonego przez nią Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.
4. 09. 1865 – Słupówko ( okolice Kcynii) – narodziny bł. Marii Karłowskiej, jako jedenastego dziecka w wielkopolskiej rodzinie ziemiańskiej.
1882 – śmierć rodziców bł. Marii, złożenie przez nią dozgonnego ślubu czystości Panu Bogu, rozpoczęcie pracy z zakładzie krawieckim siostry Wandy Karłowskiej.
listopad 1892 – Maria prowadzi pracę charytatywną wśród ubogich rodzin; pierwsze spotkanie z prostytutką; decyzja o potrzebie udzielania pomocy kobietom zagubionym moralnie.
1894 – W Poznaniu powstaje Zakład Dobrego Pasterza; początek Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej,
1895 – spotkanie z hrabianką Anielą Potulicką – fundatorką Zgromadzenia; otwarcie domu na Winiarach w Poznaniu
1909 – oficjalne zatwierdzenie diecezjalne Zgromadzenia pod nazwą „Instytut Dobrego Pasterza od Opatrzności Boskiej”.
1920 – podjęcie pracy pielęgniarskiej w szpitalu dla wenerycznie chorych kobiet w Toruniu, co było nowością, gdyż wcześniej żadne siostry nie podejmowały takiej pracy.
1928 – Matka Maria otrzymuje Złoty Krzyż Zasługi od władz polskich za pracę społeczną.
24.03.1935 (Pniewite)- śmierć Matki Marii Karłowskiej.
W „Kurierze Warszawskim” (z dnia 27.04.1935 roku) napisano, że „(…) była gwiazdą na horyzoncie polskiego miłosierdzia. Jedną z tych, co zapalane bywają ręką Wszechmocnego po to, aby ludzie nie wierzyli w wieczne trwanie ciemności i mieli odwagę żyć do rana”.
17. 03. 1965 – rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Marii.
1978 – cudowne uzdrowienie mężczyzny za przyczyną Matki Marii.
06. 06. 1997 (Zakopane) – beatyfikacja Matki Marii Karłowskiej dokonana przez bł. papieża Jana Pawła II
Święty Jan Paweł II w homilii beatyfikacyjnej powiedział: Maria Karłowska w zaborze pruskim prowadziła prawdziwie samarytańską działalność pośród kobiet, które doznały wszelkiej nędzy materialnej i moralnej. (…) Jej oddanie Najświętszemu Sercu Zbawiciela zaowocowało wielką miłością do ludzi. (…) Przez tę miłość wielu duszom przywróciła światło Chrystusa i pomogła odzyskać utraconą godność.
15. 06. 1997 – otwarcie Sanktuarium Bł. Matki Marii Karłowskiej w Domu Generalnym Zgromadzenia w Jabłonowie Pomorskim
Strona zgromadzenia:
